2cv4

Verkocht
€ 19.500,-
1971
Beige Albatros
25.000 km

Op 18 mei ’71 bestelde mevrouw Maraval haar nieuwe eendje. Ze had op dat moment de keuze uit een 2cv4 en 2cv6, maar koos toch de langzamere 2cv4, wellicht omdat ze al wist dat ze ‘m toch alleen lokaal zou gebruiken. Wellicht heeft de dealer haar wel proberen te overtuigen van het genot van snelheid, iets waar hijzelf niet vreemd mee was. Mevrouw kocht de 2cv namelijk bij Pezous in Albi. De eigenaar, Maurice Emile Pezous, gaf met zijn initialen naam aan diverse sportieve modellen die hij in eigen beheer bouwde. Van een sportieve coupé, tot monoposte racewagens die hij bouwde met standaard techniek uit zijn dealermagazijn.

De MEP X1, X2 en X27 waren bedoeld als betaalbaar model racewagen voor startende racers en racescholen. Wij hebben ooit twee X2’s gehad, die op een school in Nijvel en op het Nogaro-circuit gebruikt zijn. Dit model gebruikte de versnellingsbak van een Ami 6 en de motor van een Panhard 24, de X27 gebruikte later GS-techniek. Door het sigaarmodel en gebrek aan gewicht, reden deze wagens tegen de 200 km/u. Leuk speelgoed, vandaar dat we ze maar weer vlot weggedaan hebben…

Mevrouw Maraval kreeg op 18 augustus de sleutels overhandigd, nadat het eendje op 20 juli geproduceerd was. Auto’s kregen destijds een afleverbeurt bij de dealer en na 1000 km nog een naloopbeurt. De olie werd dan ververst en diverse zaken werden nagetrokken of gecontroleerd. Het onderhoudsboekje geeft aan dat deze eend zijn naloopbeurt in mei ’72 kreeg met slechts 80 km op de teller. Vreemd, en wellicht al een voorbode voor het volgende geringe gebruik.

De eend werd geleverd aan de Avenue Gambetta en vervolgens gestald aan de Avenue Colonel Teyssier, een kilometer rijden en dan om de hoek. Op Streetview zijn beide lokaties nog goed te zien, de garage is ondertussen een vreselijk winkelpand geworden. Mevrouw Maraval reed er dus spaarzaam mee, ongeveer 1000km per jaar, en kwam verder de wijk ook niet echt uit. Zelfs het onderhoud werd bij de overbuurman, een garagiste toutes marques, gedaan. Bij haar overlijden in ’93 werd de zoon eigenaar. Hij woonde in een Frans overzees gebied, maar hield de schuur van zijn moeder aan om het eendje te stallen. De deuropening was best ruim, maar toch hebben de plaatwerkdelen rondom wat onvrijwillig contact met harde objecten gehad. Sommige schades zijn destijds hersteld, andere niet, wij hebben ze ook onaangeroerd gelaten zodat een volgende eigenaar er zelf keuzes in kan maken. Ook de originele wielen met de eerste banden en de gedeukte bumper hebben we weggelegd, om deze reden.

Het interieur is altijd met zorg behandeld en daardoor nog in nieuwstaat. Het contemporaine vloerzeiltje mocht van ons blijven. De bodem en het chassis zijn werkelijk nog als nieuw, ze hebben vast nooit regen gezien. Hij heeft zelfs nog z’n eerste dak. Ook is de eend altijd goed rijdend gehouden, ondanks dat hij sinds ’93 maar van 23.399 naar net geen 25.000 km is gerold. Het is dan ook een genot om in te deinen, met zijn zachte vering. Recent kwam dan toch het besluit, de zoon -inmiddels ook op leeftijd- nam er afscheid van, waarna wij ‘m via ons netwerk hier mochten verwelkomen.

Eendjes uit deze periode kom je niet heel veel tegen, zeker niet zo mooi gedocumenteerd en net pas ingereden. We worden zelf erg blij van dit soort tijdmachientjes, en kunnen ons voorstellen dat jij dat ook wordt.

Origineel is hij maar één keer, maar mocht je het originele plaatwerk net iets te doorleefd vinden, dan denken we graag met je mee in het aanpassen aan je smaak, zelfs financieel.