De eendjes voor de Nederlandse markt werden gebouwd in de Belgische Citroën-fabriek in Vorst. Ze weken op details af van de Franse modellen, vooral in afwerking, betere verlichting en meer keuze in kleuren. Deze AZ, het basismodel, werd in juli ’62 geleverd door de Utrechtse dealer Auto Palace. Het geëmailleerde bordje op de kont getuigt er nog van.

Nederlandse eendjes van deze generatie zijn er niet veel meer. Ze waren bedoeld om na een jaar of 8 weer vervangen te worden en de invoering van de APK heeft ook heel wat sloopterreinen doen uitpuilen. Dat deze schoonheid nog bestaat is dus best een wonder.

In ’83 kwam ze bij een dame met een flinke liefde voor eenden terecht, ze was de vierde eigenaar. Dit was haar eerste restauratieproject, dat deed eigenlijk niemand in die tijd. De derde eigenaar had haar in de seventies aangepast aan de geldende mode, waarna ze binnen de familie “de Sinaasappel” heette. Slijtage, roest en tijdsbeelden dienden dus uitgewist te worden, en dat werd voortvarend aangepakt. Nieuwe delen werden ingelast en gemonteerd, techniek gereviseerd, het geheel werd door de vaste spuiter van Hessing opnieuw gespoten in de originele kleur. Normaal werd de verfspuit daar op Rolls Royces gericht, in ‘85 kwam er deze fraaie witte kleur met een een vleugje groen uit. Een kleur die gebruikt werd op de Ami en DS, en dus ook op de Belgische eendjes.

De eend werd daarna spaarzaam gebruikt voor ritjes in de buurt van de ouderlijke garage in Zeist, langer of in snellere omgevingen is niet altijd fijn als je slechts 12pk tot je beschikking hebt. Omdat er ondertussen ook andere fijne eenden aangeschaft waren, werd in ’95 besloten de eend aan een andere liefhebber te verkopen. Ook daar werd de eend gekoesterd, maar ook slechts voor het rondje om de kerk gebruikt. Voordeel hiervan is dat de eend er nog ongeveer zo netjes als in ’85 uitziet. Ook de techniek heeft zich bijzonder goed gehouden, ze rijdt heerlijk soepel en zacht, dat laatste ook letterlijk. Maar wat maakt het uit, dan heeft de omgeving des te meer tijd ervan te genieten als je langsrijdt!

De rechthoekige clignoteurs voor, de Sabel-achterlichten, de sluitingen op het dak; allemaal Belgische details. Zelfs de achterste kentekenplaat is het vermelden waard. Afgestempeld in Utrecht en geperst in kunststof: hadden we nog niet eerder gezien. Een uniek eendje kortom, het zou dan ook mooi zijn als dit stukje Benelux-cultuurgoed voor Nederland behouden blijft. Export zullen we dan ook vermoedelijk ontmoedigen met prijstoeslagen, e.d. 🙂

We leveren ‘m geheel rijklaar af.